w staroż. Rzymie podstawowa jednostka bojowa; w dobie wczesnej republiki rzym. armia konsularna składała się z 2 legionów oraz 2 "skrzydeł" sprzymierzeńców o sile legionu i podwójnej ilości sprzymierzonej jazdy. Liczba l. wzrosła podczas wojen punickich. Od czasów wojen samnickich (4 w. p.n.e.) legion składał się z 30 manipułów i 60 centurii oraz 300 jeźdźców. Do reform Gajusza Mariusza (koniec II w. p.n.e.) legioniści dzielili się na 4 kategorie lekkozbrojnych (velites 1,2 tys.), najmłodszych (hastatii 1,2 tys.), starszych (principes 1,2 tys.) i weteranów (triarii 600 ludzi). G. Mariusz wprowadził jednolite uzbrojenie legionistów i podział na 10 kohort (po 3 manipuły) i zawodową służbę. U schyłku republiki rzym. l. liczył ok. 5,3 tys. żołnierzy). W walce podstawową jednostkę stanowiła kohorta. Za cesarza Oktawiana Augusta l. z legatem na czele liczyły 5 tys. piechoty; podówczas na obszarze państwa stacjonowało 25-30 l. rozmieszczonych w prowincjach nadgranicznych. Każdy l. miał swój numer.
- legion, dowódca legionu, służyć...
- LEGION, (łac. "legio") podstawowa...
- LEGION AMERYKAŃSKI, American Legion