zapoczątkowana w 2 poł. 1918 powstaniem Kozaków przeciw władzy bolszewickiej, potem też Ukraińców, ludów Zakaukazia, Azji Środk., następnie zaś działaniami sił tzw. białogwardyjskich walczących z bolszewikami. W wojnie interweniowały też wojska ang., franc., amer. i jap. walcząc na Północy, Krymie, Ukrainie, Dalekim Wsch. Na różnych frontach walczyły oddziały białogwardzistów: A. Denikina, N. Judenicza, A. Kołczaka, P. Wrangla. Szanse zwycięstwa kontrrewolucji były spore latem 1918, jednak największe nasilenie jej przypadło na 1919, kiedy to admirał Kołczak prowadził z Syberii ofensywę na stolicę, ale wojska jego zostały w VI 1919 rozbite pod Samarą. W VIII 1919 od pd. szedł na Moskwę Denikin, ale jesienią i on poniósł klęskę. W XI został odparty atak Judenicza od pn. W 1920 próbował ataku z Krymu Wrangel, ale załamał się on na przełomie 1920/1921. Zasadniczą przyczyną klęsk Białych były błędy popełniane zwł. w stosunku do chłopów, a także spory między różnymi siłami antybolszewickimi, brak dostatecznej koordynacji działań. Bolszewicy wykorzystawszy to oraz w pełni mobilizując swoje siły, stopniowo zyskali przewagę, a po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej mogli skoncentrować się na froncie wewn. i jesienią 1920 ostatecznie zwyciężyć.
- WOJNA DOMOWA, zbrojny konflikt wewnątrz...
- ROSYJSKA WOJNA DOMOWA, walka o władzę w...
- przewrót bolszewicki w Rosji, został dokonany 7 XI...