Reklama

wojna polsko-bolszewicka 1919-20

wojnę spowodował spór o pol. Kresy Wsch. w końcu 1918. Wobec posuwania się Armii Czerwonej na zach. (w ramach eksportu zwycięskiej rewolucji komunist.) i datujących się już od II 1919 starć pol.-bolszewickich J. Piłdsudski 16 IV 1919 rozpoczął ofensywę na Litwie i Białorusi. W IV zajęto Wilno, w VII Mińsk. Po zawarciu porozumienia z ukr. przywódcą S. Petlurą 25 IV 1920 zaczęto ofensywę na Ukrainie; 7 V zajęto Kijów. Jednak Ukraińcy nie poparli Petlury, jak się tego spodziewano, nie włączyli się masowo do walki z bolszewikami, a 14 V 1920 ruszyła radz. ofensywa na Białorusi, 5 VI na Ukrainie. 4 VII zaczął się powszechny odwrót pol., a w sierpniu Armia Czerwona doszła na przedpola Warszawy i podjęła atak na stolicę. Bitwa warszawska 13-25 VIII 1920 uratowała stolicę. Podjęte parę dni później, 16 VIII, skierowane na pn. polskie uderzenie znad Wieprza zagroziło tyłom bolszewickim i odcięło siły ros. na pn. od Warszawy. Zaczął się odwrót przeciwnika. Część jego wojsk musiała przejść granicę Prus Wsch., gdzie została internowana przez Niemców. Sukcesu dopełniły: rozbicie pod Zamościem Konnej Armii Budionnego oraz bitwa nad Niemnem (20-28 IX), w której dwie armie polskie (Rydza-Śmigłego i Skierskiego) pobiły pośpiesznie odtwarzane armie bolszewickie. 2 X 1920 podpisano rozejm, a 18 III 1921 pokój w Rydze ( pokój ryski), dający Polsce granicę wsch. obowiązującą do 1939.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama