(1566-1632)
król Polski od 1587; król Szwecji od 1592; syn króla Szwecji Jana III Wazy i siostry ostatniego Jagiellona na tronie pol. Zygmunta Augusta. Wychowany w duchu katol. po początkowym uznaniu przez szlachtę spotkał się z narastającą opozycją, zwł. wobec ujawnienia sekretów jego polityki zagr., w której bardziej cenił tron szwedz. od pol. Po detronizacji w Szwecji (1599) ogłosił inkorporację Estonii do Polski, czym przyspieszył wybuch wojny pol.-szwedz. Sprzeciw wobec jego polityki wewn. doprowadził do wybuchu rokoszu sandomierskiego (1606-07). Mimo zwycięstwa po Guzowem (6 VII 1607) musiał zrezygnować z planów umocnienia władzy, choć w okresie jego rządów autorytet króla był nie do podważenia. W polityce zagr. związał się silnie z Habsburgami, oddając im znaczne usługi (dywersja lisowczyków na Węgrzech 1619), nawet uczestnicząc w niefortunnym projekcie budowy floty cesarskiej na Bałtyku (1629). W okresie wojny ze Szwecją (1621-29) okazał się niezłym wodzem, choć brakło mu klasy Gustawa Adolfa. Zmarł w chwili wybuchu wojny z Moskwą.
- ZYGMUNT III WAZA, (1566-1632)
- ZYGMUNT, Pochodzenia staroniemieckiego,...
- Jan III Waza, (1537-1592)