(1715-1778)
marszałek nadworny koronny, kasztelan krakowski; syn Józefa, marszałka wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego, wpływowego chociaż bezbarwnego polityka czasów saskich; majątek powiększył poprzez ożenek z jedyną córką kanclerza Jana Szembeka, natomiast wpływy polityczne zyskał dzięki małżeństwu z Amelią, córką Henryka Brühla, pierwszego ministra Augusta III. Wspierał odtąd Brühla w dysponowaniu urzędami, godnościami i królewszczyznami, posługując się intrygą i przekupstwem, stworzyli ugrupowanie dworskie, zwane "kamarylą Mniszcha", przyciągając do niego jednostki uległe, pragnące robić kariery za wszelką cenę. Ścierał się nieustannie z Czartoryskich. Resztki reputacji stracił po stronniczym wyroku przekupionego Trybunału Lubelskiego w głośnym procesie majątkowym z kanclerzem Janem Małachowskim (1758-59). Po zgonie Augusta III utracił praktycznie wpływ na politykę. Sporo energii włożył w rozbudowę rezydencji i miasta Dukli.