Mało które imię jest tak ściśle związane z człowiekiem, który nosił je jako pierwszy. Jednakże św. Franciszek z Asyżu - gdyż on był owym pierwszym z Franciszków - na chrzcie otrzymał imię Jan (Giovanni). Był synem bogatego kupca, a jako młodzieniec wodził rej wśród miejscowej młodzieży. Dlaczego przezwano go Francesco, czyli Francuzik? Może dlatego, że już wówczas, w Średniowieczu, z Francji przychodziła moda i elegancja; a może (jak twierdzą niektórzy) dlatego, że jego matka byłą Francuzką.
Zauważmy, ze to imię, które powstało jako przydomek, pochodzi od nazwy Francji, ta zaś od dawnego germańskiego plemienia Franków, czyli wolnych ludzi. Ta magia nadal działa i wolność wciąż jest miła wszystkim Franciszkom. Młody Francesco grał na gitarze i chodził na wojenne wyprawy, które wtedy bardziej przypominały dzisiejsze awantury kibiców piłkarskich. Lecz popadł w konflikt z ojcem, który zarzucał mu, że zbyt hojnie rozdaje pieniądze biednym. Postawiony przed sądem, Franciszek rozebrał się do naga i oddał ojcu całą jego własność, czyli swoje ubranie.
Odtąd zaczyna się jego życie jako świętego. Odbudowuje zrujnowany kościółek. Skupiają się wokół niego uczniowie. Wygłasza kazania do ludzi i do zwierząt. Odbywa misyjne podróże. Zakłada swój zakon, Braci Mniejszych. Staje się wielkim odnowicielem chrześcijaństwa. Na jego ciele, w miejscach, gdzie były rany Chrystusa, pojawiają się stygmaty. Umiera leżąc na gołej ziemi.
O żywocie św. Franciszka możemy przeczytać w wielu innych książkach. Tu dla nas jest ważne, że w jego biografii raz po raz pojawia się zwrot: on jako pierwszy. Przypomina nam to, że liczba imienia Franciszek to jedynka, liczba pionierów, tych, którzy przecierają szlaki i zaczynają ważne dziedziny życia od początku.
Franciszkowie, już ci zwyczajni, nie święci, są solidni i rzetelni, mocno związani z praktycznym życiem, choć potrafią patrzeć w przyszłość i nie uciekają przed nowoczesnością. Są dobrze zadomowieni w świecie, w którym żyją, należą do sąsiedzkiej wspólnoty i cenieni są w swojej grupie zawodowej. Jest w nich coś, co ciągnie ich na wieś. Lubią życie na łonie przyrody, spędzanie czasu pod gołym niebem, czują ziemię i chętnie zostają mistrzami pracy z drewnem i kamieniem - jak ów święty, który własnymi rękami nosił kamienie na budowę swojej wiejskiej świątyni. Franciszkowie rozumieją dzieci i zwierzęta, i potrafią ze szczerego serca pomagać potrzebującym. Zwykle pozostają wierni tradycjom religijnym i otaczają się liczną rodziną.
Imię to najbliższe jest swoim duchem znakowi Raka. Bardzo odpowiednie jest też dla Koziorożca, Byka i Panny, czyli dla znaków żywiołu ziemi, znanych ze stateczności i zapuszczania korzeni. Po względem wrażliwości przypomina też Ryby, a z racji nowatorstwa wspólnego wszystkim jedynkom - znak Wodnika. Baran, Lew, Skorpion i Strzelec są zbyt żywiołowe, aby to imię uznać za swoje. Bliźniętom i Wadze bliższe byłoby imię bardziej podkreślające lotność i ruch.
- Franciszek, tego Franciszka, z Franciszkiem;...
- FRANCISZKA, Żeńska forma imienia...
- FRANCISZEK, Pochodzenia germańsko-romańskiego,...