Imię Hubert jest jednym z tych licznych imion znanych nie tylko u Germanów, ale i u Greków, Celtów, Persów i Słowian, poprzez które życzono dzieciom płci męskiej różnych cnót, najczęściej wojowniczo-bitewnych. Hubertom życzono jednak jasnego umysłu, podobnie jak naszym Przemysłom i Lestkom. Święty Hubert, którego czcimy 3 listopada, był w początkach średniowiecza biskupem w lesistych Ardenach i nawracał mieszkańców tych ciemnych borów. Za swojego patrona uznali go myśliwi.
Las i łowy jako tło działalności świętego, do tego księżycowa liczba sześć w imieniu składają się na podobny obraz, jak w przypadku Artura. Ładunek magicznej mocy zawartej w tym imieniu każe Hubertom szukać jako swego życiowego środowiska miejsc ukrytych, zacisznych, jak pierwotny bór ożywczo ciemnych i wilgotnych. Hubertowie są domatorami, cenią sobie bezpieczeństwo, stabilny zawód, zasobne konto i miękkie materace. Nie znoszą, aby natrętni goście lub nieoczekiwane wiadomości burzyły im ich uregulowany tryb życia. Noszący to imię całym sobą wyczuwa wszelkie tajemne wpływy i fluidy. Hubertowie zwracają uwagę na dietę, na pozycję przy spaniu, bywają meteoropatami, a także wziętymi radiestetami. Sprawdzają się jako ogrodnicy i pszczelarze, jak również szybko zostają ojcami licznych rodzin.
Wszystkie właściwości Hubertów ujawniają wpływ ich głównej planety, Księżyca. Dlatego też imię to jest najwłaściwsze dla księżycowego znaku Raka, a także dla pokrewnych znaków Ryb i Byka. Dobrze też da sobie radę w życiu z tym imieniem trzeci znak żywiołu wody, Skorpion, oraz Panna. Na drugim biegunie mamy takie znaki, jak Baran, Waga czy Wodnik, którym to imię wyda się albo zbyt powolne, albo zbyt niezgrabne, albo nazbyt staroświeckie.