1. proceduralny jezyk programowania wysokiego poziomu, zaprojektowany w 1972 r. przez D. M. Ritchiego i zrealizowany pod systemem operacyjnym UNIX dla komputera PDP-11. Poczatkowo C byl jezykiem oprogramowania systemowego (powstal jako jezyk do przeprogramowania systemu UNIX). Szybko zyskal popularnosc jako uniwersalny j. programowania. Cechami jezyka C sa zwiezlosc i elastycznosc, przy jednoczesnym przerzucaniu duzej odpowiedzialnosci na programiste (nie ma np. wbudowanej kontroli indeksowania tablic). "Jezyk C jest jak ostry nóz: w sprawnych rekach narzedzie proste i uzyteczne, które jednak moze skaleczyc nowicjusza" (A. Koenig). W latach 1983-1988 jezyk C ulegl standaryzacji. Znormalizowany j. C nosi nazwe ANSI C; 2. w zargonie IRC: see - widze, rozumiem, tak. Zob. tez wskaznik, struktura, C++, jezyki programowania, Dodatek 1.
C
Informatyka