(programming languages)
jezyki sztuczne, w których mozna wyrazic programy przeznaczone do wykonania przez komputery. Istnieje ponad 500 j.p., z czego zaledwie kilkanascie jest w ciaglym i intensywnym uzyciu. Pierwotnym j.p. komputera, interpretowanym przez sam sprzet, jest jezyk wewnetrzny (maszynowy), kodowany za pomoca wylacznie zer i jedynek. Dzieki warstwowemu podejsciu do konstrukcji j.p. uzytkownicy moga formulowac programy w jezykach adresów symbolicznych, i dalej - w jezykach wysokiego poziomu, w których w pewnym stopniu znajduje zastosowanie zmodyfikowana notacja matematyczna oraz slowa i frazy zaczerpniete z jezyków naturalnych (glównie z angielskiego). Do wspólczesnie uzytkowanych, popularnych jezyków wysokiego poziomu naleza m.in.: C, C++, Java, Smalltalk, Ada oraz Pascal. Skladnia nowoczesnych j.p. jest scisle okreslona przez gramatyke formalna, a semantyka napisów poprawnych skladniowo w danym j.p. jest ostatecznie ustalana przez implementacje j.p. Od lat w obiegu pozostaja jezyki Fortran i Cobol oraz asemblery. W trakcie wieloletniego rozwoju j.p. byly ciagle ulepszane; z dorobku tego nowoczesne j.p. dziedzicza takie wlasnosci, jak proceduralnosc, modularnosc, obudowywanie, definiowanie nowych typów danych i obiektowosc. Proces doskonalenia j.p., rozpoczety w latach piecdziesiatych XX w. od prostych autokodów, trwa. Zob. tez paradygmaty programowania.
- jezyk programowania, ( programming language...
- programowanie strukturalne, (structured programmin...
- PROGRAMOWANIA JĘZYK,