(loading)
1. czynnosc wprowadzania obrazu binarnego programu, segmentu, nakladki lub strony z pamieci zewnetrznej (z reguly - dysku) do pamieci operacyjnej w celu jego wykonania. L. jest wykonywane przez odpowiedni program (procedure) systemu operacyjnego. Rozróznia sie l. s t a t y c z n e, podczas którego caly program jest ladowany jednorazowo przed uruchomieniem, i l. d y n a m i c z- n e, które moze byc wykonywane wielokrotnie podczas wykonywania programu, dotyczy wówczas logicznych lub fizycznych fragmentów programu (segmentów, stron). Program lub jego czesci moga byc umieszczane w z góry okreslonych miejscach pamieci ( wiazanie wczesne, statyczne) lub w aktualnie wolnych obszarach ( wiazanie pózne, dynamiczne). L. dynamiczne jest bardziej skomplikowane i wymaga przeadresowania, za to umozliwia lepsze wykorzystanie pamieci. L. statyczne jest prostsze do realizacji, lecz przyspiesza fragmentacje pamieci; 2. umieszczanie w rejestrach procesora rozkazu lub danych pobranych z pamieci operacyjnej wykonywane w cyklu rozkazowym komputera. L. oznacza zawsze kopiowanie informacji z pamieci wolniejszej do szybszej ( hierarchia pamieci). Czynnoscia odwrotna do l. jest przechowywanie. Zob. tez umieszczanie, wiazanie, laczenie, biblioteka, DLL.