popularny format plików zawierajacych informacje dzwiekowa (MPEG Audio Layer III), opracowany w glównej mierze w Instytucie Fraunhofera. Zakonczone w 1991 r. 4-letnie prace nad algorytmem digitalizacji dzwieku mialy na celu osiagniecie mozliwie wydajnego sposobu kompresji dzwieku w ramach standardu MPEG. Format MP3 wszedl w 1993 r. w sklad standardu ISO- -MPEG (IS-11172-3). Kazdy strumien danych formatu MP3 sklada sie z serii oddzielnych bloków danych dzwiekowych ( ramek). Kazda ramka zawiera 4-bajtowy naglówek z danymi okreslajacymi jakosc dzwieku, a takze informacje o tym, czy jest to kopia i czy dane sa chronione prawem autorskim. Po naglówku znajduja sie zakodowane dane dzwiekowe. Format zostal zaprojektowany w taki sposób, by umozliwic poprawne dzialanie nawet w wypadku przeklaman lub braku fragmentu danych. Zastosowana kompresja dzwieku powoduje utrate jego jakosci, jednak przy sredniej kompresji, wynoszacej 10:1, utrata jakosci jest nieslyszalna. Stosuje sie 5-stopniowa skale oceny jakosci reprodukowanego przez komputer dzwieku: 5 - pelna przezroczystosc (sygnal bez znieksztalcen); 4 - nieznaczne, acz zauwazalne róznice; 3 - jakosc troche pogorszona; 2 - dokuczliwe pogorszenie jakosci; 1 - bardzo dokuczliwe pogorszenie jakosci odtwarzanego dzwieku. Przy stopniu kompresji 6:1 format MP3 uzyskuje w tej skali wynik 4,5-4,8 (przy kompresji 12:1 jakosc dzwieku wynosi 3,6-3,8). Starsza wersja formatu, M P 2, charakteryzuje sie wynikami w przedziale od 3,4 do 3,6 (2,1-2,6). Zob. tez kompresja dzwieku, ISO, komputery a muzyka, piractwo muzyczne, www.my.mp3.com.
- MP3, standard kompresji...
- empetrójki, „utwory muzyczne w...
- plytoteka, serwis internetowy gromadzacy...