(operator)
1. [dawn.] osoba obslugujaca komputer stacjonarny, odpowiedzialna za wprowadzanie zadan do systemu, gospodarke tasmami magnetycznymi, pakietami dyskowymi, segregowanie wydrukowanych wyników itp.; z biegiem czasu obowiazki o. komputera zostaly przejete w czesci przez uzytkowników komputerów osobistych, a w czesci przez administratora systemu wielodostepnego lub administratora sieci komputerowej; 2. znak lub symbol operacji okreslonej w programie. Oprócz popularnych o. dzialan arytmetycznych (+, -, * (mnozenie), /) w jezykach programowania istnieje wiele specyficznych operatorów, np. mod, div, ++, ->. Poza tym typowe o. matematyczne. np. o. dzialan logicznych, okresla sie czesto nazwami, np. not, and, or, lub nadajac nowy sens znakom lub ich ciagom: !, &&, ||. O. sa tez nawiasy, gdyz porzadkuja dzialania lub grupuja dane. W uzyciu sa o p e r a t o- r y p r z e d r o s t k o w e, np. ++i (w jezyku C i pochodnych: zwiekszenie zmiennej i o 1 przed jej uzyciem), o p e- r a t o r y p r z y r o s t k o w e, np. i++ ( zwiekszenie zmiennej i o 1 po jej uzyciu), o p e r a t o r y w r o s t k o w e (+, -), a nawet kilkuelementowe o. r o z p r o- s z o n e, np. operator obliczenia warunkowego (? :), który wiaze az trzy argumenty. Wiekszosc o. to jednak o p e- r a t o r y d w u a r g u m e n t o w e (np. o. dodawania) lub o p e r a t o r y j e d n o- a r g u m e n t o w e (np. o. negacji); jesli potraktowac jako o. wywolanie procedury lub funkcji (w programowaniu obiektowym wywolanie metody), to liczba argumentów o. staje sie praktycznie dowolna. Kazdy o. ma okreslone pierwszenstwo, czyli priorytet. Zob. tez dociazanie, polimorfizm, odwrotna notacja polska.