(scheduling)
1. ogól metod i czynnosci majacych na celu optymalizacje wykonywania zadan, w szczególnosci zadan przetwarzanych za pomoca komputerów; 2. jedna z podstawowych czynnosci wieloprogramowego systemu operacyjnego polegajaca na mozliwie harmonijnym i wydajnym przydzielaniu zasobów potrzebnych procesom podczas ich wykonywania. W razie koniecznosci zasoby moga byc tez odbierane procesom ( planowanie wywlaszczajace). Podstawowymi zasobami podlegajacymi p. w systemie sa: czas procesora, pamiec operacyjna i dyskowa, niepodzielne urzadzenia zewnetrzne. Termin p. jest odnoszony równiez do samych zadan, procesów (lub watków). Zob. tez diagram Gantta, planowanie procesora, planowanie zadan, przydzielanie pamieci, planowanie dostepu do dysków.
- planowanie niewywlaszczajace, ( non-preemptive scheduling...
- planowanie wywlaszczajace, ( preemptive scheduling...
- planowanie FCFS, ( First-Come, First-Served...