(podprogram zamkniety, procedure, closed subroutine)
samowystarczalna Ä operacja, która moze wywolywac skutki, tzn. zmieniac Ä stan; nazwana jednostka strukturalizacji programu, do której mozna sie odwolywac, powodujac wykonanie skladajacych sie na nia instrukcji, zazwyczaj parametryzowana. Kilka powodów uzasadnia uzycie p.: dbalosc o przejrzysta strukture programu, czyli zwartosc opisu Ä algorytmu w jezyku programowania, dazenie do unikania powtarzania tych samych ciagów Ä instrukcji w wielu miejscach programu, mozliwosc korzystania z gotowych p. rozwiazujacych mniejsze fragmenty zadania. P. umozliwia oszczedzanie pamieci, lecz obsluga jej wywolania zajmuje dodatkowy czas. W Ä programowaniu obiektowym p. bywa tez nazywana m e t o d a s t a t y c z n a (static method). Zob. tez naglówek procedury, tresc procedury, funkcja, wywolanie, podprogram otwarty, metoda.