(ladowacz, loader)
czesc Ä systemu operacyjnego odpowiedzialna za Ä ladowanie programów binarnych lub ich czesci z pamieci zewnetrznej do pamieci operacyjnej. Zazwyczaj czynnosc ladowania jest powodowana automatycznie przez systemowe p o- l e c e n i e w y k o n a n i a p r o g r a- m u, które polega na przekazaniu Ä nazwy programu lub odniesieniu sie do Ä ikony programu. W starszych systemach operacyjnych zadanie uruchomienia p.l. wyodrebniano jako osobne polecenie, np. o nazwie LOAD. P.l. moze rozmieszczac elementy ladowanego programu w pamieci operacyjnej, a w szczególnosci dokonywac rezerwacji miejsca na Ä tablice, w przypadku gdy program byl przechowywany na dysku z Ä kompresja tablic i innych struktur danych o nienadanych wartosciach poczatkowych (niezainicjowanych). Zob. tez program rozruchowy, skladowanie, kompilator, konsolidator.
- dyskietka rozruchowa, ( boot diskette )
- sektor rozruchowy, ( boot sector )