(binding)
1. operacja ustalania ostatecznych adresów w rozkazach przetlumaczonego programu, wykonywana podczas laczenia modulów, ladowania lub wykonania programu; 2. kojarzenie klienta z serwerem w systemie rozproszonym, tj. odwzorowanie nazwy na konkretny obiekt wyodrebniany za pomoca identyfikatora komunikacyjnego. Zob. tez wiazanie adresów.
- wiazanie statyczne, (wiazanie wczesne, static...
- wiazanie dynamiczne, (wiazanie pózne, ekspedycja,...
- wiazanie adresów, ( address binding )