(control character, control code)
1. znak, który w pewnym kontekscie powoduje zmiane interpretacji innych znaków, np. Ä znak sygnalny; 2. poczatkowa grupa znaków Ä kodu ASCII powodujaca zmiany w polozeniu Ä kursora lub sposobie drukowania np. Ä znak zmiany wiersza (LF - line feed), z n a k p o w r o t u k a r e t k i (CR - carriage return), z n a k z m i a n y s t r o- n y (FF - form feed), Ä znaki tabulacji poziomej i pionowej (HT, VT - horizontal (vertical) tabulation) i in. Zob. tez separator, ogranicznik, znak niewidoczny w tekscie.
- znak sygnalny, (escape characte r)
- znak niewidoczny w tekscie, (whitespac e)
- klawisze kontrolne, ( control keys )