goliardzi
studenci średniowiecznych uniw., klerycy, żacy, wędrujący od miasta do miasta, od oberży do oberży, tworzący zwykle anonimowo swawolne pieśni biesiadne, wiersze satyryczne, erotyki, epigramaty; popularni zwł. w XII i XIII w. na terenie Francji, Anglii i Niemiec; do najgłośniejszych w. należą: Hugo z Orleanu zw. Promas (XII w.) i Archipoeta (XIII w.); szczególnie cenny zbiór poezji w. zatytułowany Carmina Burana, spisany ok. 1230, odnaleziono w opactwie benedyktyńskim w Beuron (Francja); w Polsce poezja w. miała ograniczony zasięg, zachowała się m.in. pieśń proszalna żaków krakowskich zbierających jałmużnę Responsorium pauperum oraz piosenka wagancka pióra Mikołaja z Koźla, napisana ok. 1417 w j. polskim.
TEATR, GOLIARDZI
- waganci, (łac. vagans - włóczący...
- waganci, we Francji zwani goliardami, średniowieczni wędrowni...
- WAGANT,