przedmiot służący do wachlowania, zazwyczaj rozkładany, o kształcie półkolistym; wykonany z tkaniny, listewek drewnianych, kości słoniowej, pergaminu, piór (np. pawich lub strusich, papieru itp.); najstarsze w. pochodzą z Chin i Japonii (tam wynaleziono w. składane); znane w starożytności na Bliskim Wschodzie, w Egipcie, Grecji (od V w. p.n.e.); w Europie od wczesnego średniowiecza (z piór osadzonych w rączce z kości słoniowej, drewnianej lub metalowej pozłacanej); w XVI w. pojawiły się w. składane, sporządzone z listewek łączonych wstążką, lub też z malowanego pergaminu albo tkaniny oprawionej w listewki, bogato zdobione; szczególnie ozdobne były w XVII i XVIII w. (zwł. rokokowe), np. zdobione ażurowym ornamentem, haftem, malowane (sceny rodzajowe, mitologiczne, biblijne, motywy chińskie); w XIX w. modne były w. koronkowe; do pocz. XX w. ważny element stroju balowego.
JAPOŃSKA SZTUKA, JAPOŃSKI TEATR, ZWIĄZEK ODWETU