digitalizacja
przetwarzanie sygnału ciągłego (analogowego) na sygnał dyskretny (cyfrowy). Sygnał analogowy, będący funkcją ciągłą określonego parametru (np. napięcia, temperatury itp.), najczęściej względem czasu, podlega próbkowaniu, tzn. jego wartość mierzona jest w bardzo krótkich odstępach czasu. Pełny zakres wartości sygnału dzielony jest na przedziały (operacja kwantowania, kwantyzacji), którym przypisywane są kody liczbowe, tzw. słowa kodowe, zapisywane zwykle w systemie dwójkowym (binarnym). Każdy przedział musi posiadać inne słowo kodowe, dlatego maksymalna liczba przedziałów zależna jest od liczby możliwych kombinacji znaków w słowie, ta zaś od długości słowa kodowego, np. przy zastosowaniu słów kodowych 8-bitowych (o ośmiu znakach) można uzyskać 256 przedziałów, przy 12-bitowych słowach - 4096. Poszczególne wartości sygnału (próbki) kwalifikowane są do przedziałów, w zakresie których się mieszczą, a następnie są im przydzielane kody liczbowe tych przedziałów. W ten sposób sygnał ciągły zamieniany jest na zbiór kodów wyrażających jego wartości dla wybranych wartości czasu lub innej zmiennej niezależnej. Im więcej próbek i większa liczba przedziałów wartości, tym wierniej sygnał cyfrowy oddaje przebieg sygnału analogowego. Sygnały w postaci dyskretnej mogą być przesyłane w sposób pewny, z wyeliminowaniem zniekształceń i możliwości zagubienia sygnałów małej mocy w tzw. szumach; mogą też być magazynowane i analizowane w systemach komputerowych oraz wykorzystywane w urządzeniach cyfrowych, a także - po przetworzeniu ponownie na sygnały ciągłe - wykorzystywane w urządzeniach analogowych. D.s. przeprowadza się za pomocą przetworników analogowo-cyfrowych. D.s. stanowi podstawę techniki cyfrowej.
- próbkowanie, (samplin g)