(bud. 1)
wejście do domu mieszkalnego (dworku, chałupy, willi podmiejskiej) w formie przybudówki drewnianej lub murowanej, przekrytej dwuspadowym daszkiem spoczywającym na słupach lub kolumnach; podniesiony nieco powyżej poziomu terenu; przeważnie nie obudowany, z balustradą lub niską ścianką parapetową; charakterystyczny element polskiej architektury, występujący od XVI w.
rodzaj galerii zewn. lub podłużnego balkonu, umieszczonego bezpośrednio na murze, wspartego na słupach lub wysuniętego wspornikowo przed ścianę zewnętrzną budynku; g. występował np. w średniowiecznym budownictwie obronnym, także w kamienicach XIX i XX w. od strony podwórzy.