przykrycie wieży i często ozdobne jej zwieńczenie z drewna (gont), blachy lub dachówki (na odpowiedniej konstrukcji). W średniowieczu h. przybierały kształt ostrosłupa lub stożka; w gotyku posiadały wieżyczki, szczyty i sterczyny (np. wieże kośc. Mariackiego w Krakowie). W renesansie zaznaczyły się poziome podziały h. (ich wielopiętrowość), składały się z kilku definiowanych brył, zdobione kulami lub obeliskami. Barokowe h. miały formy baniaste lub cebulaste, posiadały latarnie i galeryjki. W klasycyzmie przeważały h. w kształcie obelisków. H. są charakterystycznym elementem cerkwi, występują w nich w różnych odmianach i przesądzają o oryginalnym wyrazie ich architektury.
KASK, SZYSZAK
- hełm, pracować bez górniczego...
- HEŁM, kask
- zardzewiały hełm, ‘człowiek głupi;...