(arch.)
zwieńczenie wieży lub dachu wysokiego budynku w formie bardzo wysmukłego stożka, ostrosłupa (lub innej bryły o poligonalnym rzucie), umieszczona często na hełmie; dawniej kamienna, przeważnie ażurowa, lub ceglana, od czasów baroku z blachy, zazwyczaj miedzianej.