(wł. mascherone) dekoracyjny element rzeźbiarski w postaci stylizowanej głowy ludzkiej lub częściowo zwierzęcej, przeważnie o zdeformowanych groteskowo rysach i fantazyjnym układzie włosów; stosowany w gotyku, renesansie i baroku w attykach, głowicach kolumn, na zwornikach, konsolach oraz w fontannach (zwykle jako ujście strumienia wody); w XVI w. powstały słynne m. na attyce krakowskich Sukiennic, ich autorstwo przypisywane jest Santiemi Gucciemu lub Janowi Marii Padovano.
- MAJÓW SZTUKA, kultura rozwijała...