Maciej (1910-51)
architekt, jeden z najwybitniejszych twórców architektury XX w.; jego twórczość charakteryzuje przejrzystość, dynamizm i odkrywczość; do 1946 działał w Polsce, projektował m.in. gmach Województwa w Łodzi (z R. Sołtyńskim), dom turystyczny w Augustowie, polski pawilon na wystawie światowej w Nowym Jorku 1939, opracował (1945) koncepcję przestrzenną odbudowy śródmieścia Warszawy, z wielką halą kongresową nad Wisłą; od 1946 w USA, od 1948 prof. w Szkole Architektury w Raleigh. Najsłynniejszym dziełem N. jest hala Paraboleum w Raleigh (USA), w której stworzył prototyp dachu wiszącego (zawieszonego na linach stalowych przymocowanych do dwóch ukośnych łuków żelbetowych) z tkaniny namiotowej (w trakcie realizacji, po śmierci N., zastąpiono tkaninę płytami blachy falistej); hala znalazła licznych naśladowców; inne prace N.: współudział przy projektowaniu gmachu ONZ w Nowym Jorku, koncepcja nowego miasta Chandigarh w Indiach. Zginął w katastrofie lotniczej.