Asta (1883-1972)
aktorka duńska; pierwsza, absolutna gwiazda kina niemego o bezprzykładnej sławie międzynarodowej (jej imię nosiły kapelusze, gorsety, papierosy...); urodzona w rodzinie robotniczej, jako 12-latka zaczęła pracować w chórze opery kopenhaskiej, a po ukończeniu kursów dramatycznych - w Królewskim Teatrze, gł. w rolach tragicznych, które stały się jej specjalnością; 1910 w prymitywnych warunkach, przy pomocy swego męża, reżysera i producenta Urbana Gada, nakręciła pierwszy film Otchłań; wkrótce przeniosła się do Berlina, gdzie 1920 założyła własną wytwórnię i gdzie wystąpiła w 76 filmach, z których zachowało się 26: m.in. Dziewczyna z ludu, Wieczna noc, Hamlet (rola tytułowa), Panna Julia, Hedda Gabler, Zatracona uliczka, I.N.R.I.; po swoim jedynym filmie dźwiękowym Niemożliwa miłość odrzuciła oferty hitler. kinematografii i wróciła do Kopenhagi, gdzie nie znalazła już warunków do pracy aktorskiej; dobierała role bardzo starannie i ambitnie, do legendy przeszedł jej realistyczny styl gry, pełen ekspresji, przy lakonicznej gestykulacji i mimice.