(muz.)
ruchoma przykrywka na długim ramieniu, prostokątna, okrągła lub miseczkowata, wykonana z mosiężnej blachy i wyłożona pod spodem korkową uszczelką; służy do zamykania otworów bocznych w instrumentach dętych drewnianych (niekiedy blaszanych); system klapowy rozszerza możliwości techniczne instrumentu; dzięki niemu można otwierać ponad 25 otworów bocznych (np. w fagocie); najczęściej stosowany obecnie system k. skonstruował Th. Boehme.