(muz. 2)
część aerofonu, w której wskutek drgania powietrza powstaje dźwięk; następuje to w efekcie silnych zawirowań na wardze otworu (p. wargowe) lub wskutek drgań stroika przenoszących się na statyczny słup powietrza zawarty w piszczałce (p. stroikowa); w p. otwartej węzeł fali akustycznej tworzy się w połowie jej długości, zaś w p. zamkniętej - na jej końcu, w czego wyniku p. otwarta wydaje dźwięk o oktawę wyższy niż p. zamknięta o tej samej długości; długość zawartego w p. słupa powietrza można skracać za pomocą suwaków, wentyli lub poprzez zamykanie i otwieranie otworów bocznych; barwa dźwięku zależy od kształtu, rodzaju materiału oraz tzw. menzury (stosunek długości piszczałki do jej średnicy lub do szerokości i grubości stroika).
- piszczałka, dmuchać w glinianą...
- PISZCZAŁKA, (muz. 1)
- WARGOWE PISZCZAŁKI, rodzina piszczałek,...