przyrząd służący w niektórych instrumentach dętych oraz idiofonach do wprawiania w drganie słupa powietrza zawartego w piszczałce lub rezonatorze; przeważnie ma kształt płytki lub języczka, wykonanego z drewna, trzciny lub metalu (stali, mosiądzu), pobudzanego do drgań przez strumień powietrza wdmuchiwanego przez grającego ustami lub za pośrednictwem układu miechów (jak w fisharmonii); w zależności od konstrukcji wyróżnia się: s. pojedynczy kryjący (klarnet, saksofon), s. pojedynczy przelotowy (akordeon, fisharmonia) i s. podwójny (obój, fagot).
OBÓJ, SIESIEŃKI, PISZCZAŁKA, AKORDEON