Hermann (1877-1962)
pisarz niem., wychowany w rodzinie misjonarskiej, przeznaczony do zawodu teologa, uciekł z protestanckiego seminarium, leczony egzorcyzmami, osadzony w zakładzie dla umysłowo chorych; debiutował 1898 tomikiem wierszy Pieśni romantyczne; 1904 odniósł sukces powieścią Peter Camenzind, potwierdzony 1905 kolejną powieścią Pod kołami; w obu przetwarza elementy własnej, młodzieńczej biografii, kreśląc obraz społeczeństwa niem., w którym mieszczański ład zostaje zakwestionowany przez rozwój cywilizacji i stosunków międzyludzkich charakterystycznych dla XX wieku; bohater, próbując adaptować się do warunków stwarzanych przez świat, ponosi klęskę. Na późniejszą twórczość H. wpłynęły nurty psychoanalityczne w koncepcjach osobowości ludzkiej, doświadczenia etyczne towarzyszące I woj. świat. oraz główne tendencje w rozwoju prozy psychologicznej w 1. poł. XX stulecia (Demian); w pewnym okresie pisarstwa H. fascynowała także religia Wschodu, gł. Indii (Sidhartha); zasadniczym motywem dojrzałych powieści staje się dialektyka dwóch światów: rozumu i uczucia (Wilk stepowy, Narcyz, Złotousty); wielką sławę zyskał H. powieścią Gra szklanych paciorków - w której skomplikowana, wielowarstwowa narracja i autotematyczna konstrukcja służą głębokiej analizie procesów zarówno budowania, jak destrukcji "ja" ludzkiego; autor wierszy lirycznych, licznych esejów, nowel; 1946 nagroda Nobla.
- HESSE, Richard (1868-1944)
- Hesse Herman, (1877-1962)
- HESSE-BUKOWSKA, Barbara (ur. 1930)