Branko (1824-53)
poeta serbski, inicjator romantyzmu w lit. serb.; zwolennik idei propagowanych przez V. Karadžicia; odrzucił język pseudoklasycyzmu i jako tworzywa używał języka i gwar lud.; liryki miłosno-erotyczne (często w formie pieśni ludowych) i patriotyczne, elegie i poematy.