wywodzi się z tradycji staro-cerkiewno-słowiańskiej; wyraźniej wyodrębniła się w okresie wzrostu potęgi państwa serbskiego (XIII-XIV w.): pisma arcybiskupa Sawy Nemanicia, biografie panujących; rozwój przerwał podbój kraju przez Turków; ponowne ożywienie w okresie oświecenia, dzięki pismom Dositeja Obradovicia (były zakonnik, który podróżując po Europie zapoznał się z ideami racjonalizmu); w XIX w. językoznawca i badacz folkloru, Vuk Karadžić, przeprowadził reformę językową, opracował pierwszą gramatykę j. serbskiego i wydał wiele legend, podań i pieśni zebranych wśród ludu; w epoce romantyzmu l.s. była inspirowana twórczością ludową i ideałami narodowo-wolnościowymi (mesjanizm serbski władcy Czarnogóry, Piotra II Petrowicia-Niegosza; poezja B. Radičevicia i J. Jovanovicia-Zmaja); w 2. poł. XIX w. rozkwit powieści realistycznej (L. Lazarević, S. Sremac), na przełomie wieków ogromną popularność zdobył swymi komediami B. Nušić; w okresie modernizmu dominowały wpływy parnasizmu i symbolizmu (J. Dučić, M. Rakić); okres międzywojenny rozpoczął krótkotrwały ruch awangardowy (M. Crnjanski, następnie surrealiści), jego rozwinięciem była historyczna proza Crnjanskiego oraz hermetyczna liryka M. Nastasijevicia; od lat 40. dominował nurt realizmu socjalistycznego, przezwyciężony wkrótce przez twórców takich jak Ivo Andrić (1961 literacka nagroda Nobla, m.in. Most na Drinie, Bośniacka opowieść), Mihailo Lalić (Płacząca góra), Dobrica Ćosić (tetralogia Czas umierania), Meša Selimović (Derwisz i śmierć); z młodszych autorów na uwagę zasługuje groteskowa twórczość V. Popy i neoklasycyzm poezji M. Pavlovicia.
- JUGOSŁAWII LITERATURA, wyszła z tradycji literatur...
- folklor w literaturze, funkcjonuje wielorako...
- ŽIVANOVIĆ, Djordje (1908-95)