gatunek jap. poezji narracyjno-dialogowej, powstały w tzw. okresie klasycznym (XII-XIII w.), skodyfikowany przez N. Yoshimoto; składa się z wielu strof (ok. 100) mających na przemian kształt górnej i dolnej strofy tanki; kolejne strofy (niekiedy pisane przez różnych autorów) są misternie ze sobą powiązane, m.in. poprzez powtarzanie dwóch końcowych wersów strofy poprzedniej na początku strofy następnej (wiersz łańcuchowy); cykl wykorzystuje podobieństwa tematów, motywów, świadomie skontrastowanych; początkowo ściśle przestrzegano wzniosłości i poetyckości stylu, później do r. wprowadzano elementy języka kolokwialnego, potoczne i żartobliwe tematy; r. jest uprawiana do dziś.
TANKA, JAPOŃSKA LITERATURA
- JAPOŃSKA LITERATURA, istniała początkowo...