pierwsze próby użycia j. słowackiego w literaturze datuje się na koniec XVIII w. (A. Bernolák); sprzyjał im preromantyzm, a przede wszystkim reforma językowa L. Štúra (1843), który za podstawę przyjął gwary środkowosłowackie (najbliższe czeskiemu); rozwój romantycznej poezji lirycznej (S. Chalupka, J. Král) poprzedził tendencje realistyczne (S. Vajanský, M. Kukučin) i wpływy parnasizmu (P. Orszagh-Hviezdoslav); w okresie międzywojennym wyróżniał się E.B. Lukáč i L. Novomeský oraz grupa skupiona wokół pisma "DAV"; w prozie okresu powojennego na uwagę zasługują utwory I. Horvatha, J. Hrušovskiego (wpływ ekspresjonizmu), oraz twórczość M. Urbana; wpływy realizmu socjalistycznego przezwyciężano przez odmienne charakteryzowanie bohaterów (A. Bednár, R. Jašik, F. Hečko); odmienny przebieg Praskiej Wiosny na Słowacji nie spowodował emigracji twórców, co w efekcie przyniosło ich dalsze uzależnienie od cenzury; wyróżnili się V. Šikula, P. Jaroš, a także pokolenie młodych poetów.
- literatura marynistyczna, typ utworów narracyjnych,...
- literatura okolicznościowa, utwory pisane "na okoliczność",...
- literatura emigracyjna, tworzona poza granicami...