Alfred, lord (1809-1892)
angielski poeta, czołowy przedstawiciel postromantycznej poezji epoki wiktoriańskiej, w 1. poł. XIX w. uważany za najlepszego poetę kraju; 1850 otrzymał tytuł "poet laureate", 1883 tytuł lorda (pierwszy twórca lit., który otrzymał wyróżnienie wyłącznie za twórczość); w nastrojowych lirykach (zbiór Poems) poematach i dramatach poet. czerpał z historii, baśni i legend (słynny cykl 12 poematów o królu Arturze The Idylls of the King; dramaty: Królowa Maria, Becket); nie stronił od sfery społ.-polit. ("po-Listopadowy" wiersz Polska po upadku powstania, monologi liryczne Maud); po śmierci przyjaciela znaczącą część twórczości poświęcił osobistym problemom wiary, przemijania i nieśmiertelności (cykl elegii In Memoriam A.H.H.), a późniejszą twórczość (tworzył do końca długiego życia) coraz bardziej nasycał refleksjami i zadumą (poemat Enoch Arden); w Polsce T. przekładali m.in. A. Asnyk, A. Pajgert i J. Kasprowicz; 1970 opublikowano Poezje wybrane.