w średniowieczu najbardziej - obok irlandzkiej - rozwinięta literatura celtycka w Brytanii; najstarszymi zabytkami są utwory bardów, głoszących pochwałę bohaterów na dworach władców, w rękopisach z XII-XIII w. zachowały się przypisywane legendarnym piewcom z V-VI w. (Myrddin, Taliesin) pieśni o królu Lirze i arturiańskie; ze średniowiecza pochodzi także cykl opowieści prozą (Mabinogion); po podboju ang. 1284 pojawiają się apokryfy, hagiografia, kroniki, poezja miłosna (Daffyd ap Gwilym); renesans i reformacja zbliżyły piśmiennictwo walijskie do ang. (przekład Biblii, słownik ang.-walijski); odrodzenie twórczości rodzimej datuje się od klasycyzmu (G. Owen, A. Griffiths, W.W. Pantycelyn); w XIX w. literatura uzyskała wsparcie narodowych ośr. nauk., z zał. 1893 Uniw. Walijskim; ten okres zaowocował dziełami sir J. Morrisa-Jonesa, Th. Gwyn Jones, W.J. Gruffyda; współczesność reprezentują m.in. E.H. Williams, S. Lewis, K. Roberts.
- IRLANDZKA LITERATURA, jedna z najstarszych...