WATTEAU

Jean Antoine (1684-1721)

malarz franc.; uczył się w rodzinnym Valenciennes i w Paryżu, gdzie poznał malarstwo P.P. Rubensa, które stało się jednym z gł. źródeł jego inspiracji twórczej; 1709 wrócił do Valenciennes, malował obrazy o tematyce wojskowej, nawiązujące stylowo do sztuki flamandzkiej; od 1712 znów w Paryżu, sponsorowany przez finansistę i kolekcjonera P. Crozata, w pałacu którego zamieszkał i gdzie mógł obserwować życie arystokracji oraz studiować dzieła weneckich mistrzów; malował typowe dla swej epoki ftes galantes, wytworne towarzystwo w trakcie zabaw w parkach, w teatrze, na koncertach (Pola Elizejskie, Uroki życia, Ogród miłości, Spotkanie w parku, Spotkanie na polowaniu), także sceny mitologiczne (Rozbrojony Amor, Sąd Parysa), akty; jego styl cechuje niezwykła finezja kolorystyczna, precyzyjny rysunek, miękki światłocieniowy modelunek, dał on początek malarstwu rokokowemu; w przedstawianych beztroskich scenach ukrywał głębsze treści dotyczące bytu i przemijania, subtelnie wyrażony erotyzm przeplata się z zadumą i melancholijnym smutkiem; 1719-20 przebywał w Londynie, gdzie próbował leczyć gruźlicę, ale klimat Anglii jeszcze bardziej mu zaszkodził; resztę życia spędził w Nogent-sur-Marne; był znakomitym rysownikiem, tworzył sztychy, pozostawił liczne szkice rysunkowe.

• Watteau Jean Antoine, (1684-1721)
• DESPIERRE Jaques, (1912-95)
• FĘTE GALANTE, (franc.) w sztukach plastycznych...