(ok. 1400-74)
kompozytor franko-flamandzki, jeden z gł. przedstawicieli szkoły burgundzkiej (obok G. Binchois); przez znaczną część życia związany z dworami wł., był także czł. kapeli papieskiej; przez pewien czas uważano go za twórcę fauxbourdonu; kompozycje mszalne ujął w formę cykliczną i opracował je na 4 głosy; kompozytor utworów świeckich (pieśni) i kościelnych (m.in. msze, magnifikaty).