(muz. 2)
profesjonalna m.r. rozwijała się od IX w., tzn. od przyjęcia przez księstwa naddunajskie chrześcijaństwa w rycie wsch.; próby samodzielnej twórczości muzycznej pozostają w zależności od chorału bizantyjskiego; okupacja turecka (1. poł. XVI w. - 1821) uniemożliwia rozwój rodzimej kultury muz. w Rumunii; pierwsi twórcy narodowej m.r. byli z pochodzenia Niemcami (m.in. A. Fechtenmacher, autor narodowego hymnu Rumunii Hora unirei oraz pierwszej operetki rumuńskiej Baba Hîrca); 1834-35 powstały tow. filharmoniczne w Bukareszcie i Jassach, 1866 zał. w stolicy kraju konserwatorium; okres ten obfituje w kompozycje chóralne nawiązujące do folkloru (G. Musicescu, D. Kiriac, I. Vidu); te same elementy stanowią ważne tworzywo w pierwszej rumuńskiej operze i symfonii (G. Stephănescu); największą sławę zyskał kompozytor, skrzypek i dyrygent G. Enescu, który stworzył swoisty kanon wiązania pierwiastków rodzimych z osiągnięciami muzyki eur.; w jego ślady poszli w XX w. S. Drăgoi, P. Constantinescu, D. Cuclin, M. Jora, M. Negrea, A. Mendelsohn, I. Dumitrescu; z najnowszymi technikami kompozytorskimi (muzyka elektroniczna, serializm, sonoryzm) eksperymentują m.in. S. Niculescu, A. Stroe, C. Tăranu, M. Moldovan, S. Păutza; w Kluż działa zespół wykonujący muzykę awangardową "Ars Nova".
- RUMUŃSKA MUZYKA, (muz. 1)
- ENESCU George, (1881-1955)
- COSMA, Vladimir (ur. 1940)