(ang. - brudny) w muzyce jazzowej termin określający chrapliwe, ciemne dźwięki stosowane w grze na instrumentach dętych i w śpiewie; styl d. pojawił się w latach 20. i 30. za sprawą E. Bostica i solistów orkiestry D. Ellingtona: C. Williamsa, B. Millera i in.; znakomite efekty przyniósł m.in. w praktyce wykonawczej L. Armstronga.
- strona zabrudzona, (dirty pa ge)
- bit zabrudzenia, (bit modyfikacji, dirty...
- zabrudzić, (ja) nie zabrudzę podłogi,...