termin oznaczający wspólną grę muzyków jazzowych uprawianą nie w celach zarobkowych, ale dla przyjemności; sesje takie rozwinęły się w latach rozkwitu jazzu nowoorleańskiego, ale termin upowszechnił się dopiero w okresie stylu Chicago. W latach 30. inicjatorem podobnych spotkań był gitarzysta E. Condon; j.s. odegrały ważną rolę w formowaniu się stylu bebop, będąc szansą wymiany pomysłów i doświadczeń muzyków grających w różnych zespołach; popularne również w Polsce, szczególnie po 1956, w okresie powstawania licznych klubów jazzowych; j.s. kończą na ogół duże koncerty i festiwale jazzowe (m.in. Jazz Jamboree w W-wie); niektóre j.s. są rejestrowane, stanowiąc jedyny dokument spotkań muzyków, którzy nigdy nie grali ze sobą przy innych okazjach.
JAM SESSION
Muzyka rozrywkowa