punk-rock
odmiana muzyki rockowej i zarazem jedna z subkultur młodzieżowych powstała ok. 1975 w Nowym Jorku i Londynie jako reakcja na zdominowaną przez konsumpcjonizm obyczajowość Zachodu, a zarazem na formy buntu rozpowszechnione wśród pokolenia hipisów; swoista ideologia p. opiera się na ustawicznej prowokacji wobec życia uładzonego, dostatniego i skonwencjonalizowanego, akcentuje motyw "odrzucenia" i "wyklęcia" ze społeczeństwa (ang. punk = śmieć), abnegacji, lekceważący stosunek do seksu i związków uczuciowych; wprowadza w miejsce uznanych przez społeczeństwo wartości obyczajowość, w której ważną rolę spełniają okazywane zawsze i wszędzie gniew i desperacja; członkowie grup p. noszą pseudonimy; ich charakterystycznym strojem są czarne, skórzane kurtki, podarte dżinsy, wysokie, ciężkie buty (glany), czasami noszą metalowe łańcuchy z ciężarkami owinięte wokół dłoni; w ang. odmianie kultury p. powszechne są fryzury typu spike-top: uformowane z włosów kolce na wierzchołku czaszki, często farbowane na ostre kolory lub malowane w różnobarwne wzory ("irokez"); w pierwotnej fazie kultury p. agresja była jedynie symbolizowana strojem i brutalnością języka, nieprzewidywalnym zachowaniem, swobodą przypominającą sposób bycia nowojorskich, ulicznych gangstas; agresja skierowana przeciwko nim ze strony społeczeństwa, a także innych młodzieżowych subkultur, zwł. skin-headów, nadała agresywności tej grupy realny, brutalny wymiar. Kultura p. uwidoczniła się zwłaszcza w muzyce; kultowym zespołem p. była nowojorska grupa The Ramones, później grupy Sex Pistols, Sham 69, Jam, Blondie, Talking Heads.