w swych początkach kształtowana przez wpływy indyjskie, także sztukę Nepalu, Kambodży i Syjamu; najwcześniejsze zabytki: pozostałości świątyń w Pji (Prome) i Thaton (IV-XI w.); rozkwit architektury i sztuki w IX-XIII w.; powstawały wówczas świątynie wieżowe, rozwinęły się różne formy stup cylindrycznych, dzwonowatych i cebulastych; w Pagan, dawnej stolicy królestwa, zachowały się wspaniale świątynie i stupy, np. hinduistyczna świątynia Nat Hlaung Dżaung (X w.), buddyjska świątynia Anandy, największa z całego kompleksu świątynia Thatbyinnyu, wys. 61 m. Po upadku Paganu (XIII w.) odrodzenie sztuki w Birmie nastąpiło w XV-XIX w.; gł. ośrodki: Rangun i Mandalaj; w Rangunie wyróżnia się wielki zespół świątynny Shwe Dagon Pagoda powstały ok. 500 p.n.e., przebudowany 1769 (kopuła pokryta złotem, diamentowa iglica, wys. 98 m.); w Mandalaj kompleks buddyjskich świątyń z 1857, pozostałości pałacu zniszczonego 1945, pawilon klasztorny Shwenandaw Kyaung - wspaniały przykład architektury drewnianej. Rzeźbę reprezentują różne postacie Buddy, np. w Pegu w świątyni Kyaik Pun 3 posągi Buddy wys. 30 m (1476), w świątyni Swethalyaung - posąg leżącego Buddy dł. 55 m; wiele postaci Buddy wykonanych jest z cegły i stiuku. Zachowały się nieliczne zabytki malarstwa ściennego (Pagan, Minnanthu). Z rzemiosła artyst. wyróżniają się wyroby złotnicze i tkactwo.
- TAJLANDII SZTUKA, od najdawniejszych czasów...