pierwsze napisy protobułg. w j. gr. pochodzą z VII-IX w.; następnie w IX w. rozwinęło się piśmiennictwo rel. w j. staro-cerkiewno-słowiańskim na bazie ksiąg św. Cyryla i Metodego; rozkwit lit. starobułg. na przełomie IX i X w. (kazania, hymny, apokryfy i hagiografie). W okresie niewoli tur. (od XIV w.) nastapił prawie całkowity zanik twórczości lit., z wyjątkiem drobnej twórczości ludowej i piśmiennictwa w monasterach; odrodzenie nar. (XVIII-XIX w.) dało początek nowożytnej kulturze bułg. (książki, podręczniki szkolne, publicystyka, poezja), ukształtował się j. literacki i gatunki nowożytnej poezji, prozy i dramatu: poezje Ch. Botewa (XIX w.), dramaty W. Drumewa (XIX w.), proza A. Konstantinowa (XIX w.) i E. Pelina (pocz. XX w.); po II wojnie świat. dominującym kierunkiem stał się socrealizm (B. Dimitrow, E. Stanew), z którego wyłamało się kilku wyróżniających się twórców, m.in. L. Radiczkow.
- TATARSKI JĘZYK, należy do grupy ;...