(muz. 1)
ludowa powstała jako wynik wzajemnego oddziaływania muzyki Indian (Azteków i Majów) oraz muzyki hiszp. zarówno religijnej (krzewionej zwł. przez misje franciszkańskie), jak świeckiej (trójmiarowe rytmy, tradycja romanzy, akompaniament gitarowy). Muzyka czasów prekolumbijskich jest gł. znana z przekazów ikonograficznych i pisemnych z XVI w.; miała ona charakter kultowy, wojskowy, taneczny i liryczny (z bogatą warstwą poetycką). Wszystkie typy muzyki miały sobie tylko właściwe instrumentarium (np. w muzyce kultowej - bębny huehuetl i teponaxtle zróżnicowane wysokością brzmienia, a także rozmaite grzechotki z tykw; w muzyce wojskowej - aerofony: flety, fletnie Pana, rogi i trąby z muszli lub rogów zwierzęcych, pełniące również rolę symbolu fallicznego). W muzyce kultowej dominują długie, monotonne śpiewy o melodiach wąskozakresowych lub rytmizowane wokalizy. Współczesna ludowa m.m. ma gł. charakter taneczny; pojawia się także repertuar liryczny, wykonywany przy wtórze fletu; w instrumentarium przeważają gitary, skrzypce, pojawia się harfa.
- MEKSYKAŃSKA MUZYKA, (muz. 2)
- AMERYKI ŚRODKOWEJ MUZYKA, (muz. 2)
- AMERYKI ŚRODKOWEJ MUZYKA, (muz. 1)