w sztuce zespół cech kompozycyjnych (czasem też tematycznych) typowych dla danego dzieła, twórcy, okresu historycznego lub kręgu kulturowego (np. s. Pana Tadeusza, s. Mickiewicza, s. romantyzmu, s. orientalny). W literaturoznawstwie s. to sposób ukształtowania każdej wypowiedzi (powieść, wiersz, dramat - ale także pismo urzędowe czy komunikat dla prasy) polegający na wyborze, interpretacji i konstrukcji materiału językowego i środków ekspresji językowej; ujawnia się jako specyficzne odchylenie od norm poprawności j. literackiego (s. twórcy i każdego z jego dzieł), jako zgodność z normami charakterystycznymi dla typu wypowiedzi (np. s. prognoz pogody, zawierających określone treści wyrażane zazwyczaj za pomocą podobnych sformułowań: wyż - niż, temperatura, ciśnienie, wiatr z kierunku), bądź jako wypełnienie wskazań estetycznych typowych dla okresu czy kręgu kulturowego. W sztukach plastycznych i muzyce - całokształt cech charakterystycznych dla sztuki danej epoki, regionu czy określonego twórcy lub dzieła.
- styl, (łac. stilus = rylec...
- STYL, (hist.)
- PERPENDYKULARNY STYL, perpendicular style