(kult.)
kierunek w malarstwie wł. końca XIX w. zbliżony do naturalizmu; jego przedstawiciele ukazywali sceny rodzajowe z życia prostych ludzi, zawierające często akcenty krytyki społ. (np. malarze: G. Pellizza, F.P. Michetti, A. Mancini; rzeźbiarze: V. Vela, V. Gemito); także nurt w twórczości niektórych przedstawicieli Neue Sachlichkeit, w drastycznych scenach zawierających krytykę społ.; metoda twórcza surrealistów, polegająca na jak najwierniejszym, naturalistycznym odtworzeniu szczegółów.