Giovanni Maria, właśc. Gianmaria Mosca (ok. 1493-1574)
rzeźbiarz włoski, wybitny twórca polskiej rzeźby renesansowej; pocz. działał w Padwie (płaskorzeźba Cud ze szklanką dla bazyliki S. Antonio w Padwie), do Polski przybył przed 1532; pierwszym jego polskim dziełem jest zestaw medali z wizerunkami Zygmunta Starego i królowej Bony oraz ich dzieci: Zygmunta Augusta i Izabeli; tworzył nagrobki, m.in. S. Oleśnickiego w katedrze poznańskiej, biskupa P. Gamrata w katedrze wawelskiej, żon Zygmunta Augusta - Elżbiety (wraz z J. Cinim) i Barbary w Wilnie, J. Kamienieckiego w Krośnie, podwójny nagrobek hetmana Jana Tarnowskiego i jego syna Jana Krzysztofa w katedrze w Tarnowie, alabastrowe cyborium w kośc. Mariackim oraz attykę i schody w Sukiennicach w Krakowie, niszę dla nagrobka Zygmunta Augusta w kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu; rzeźby P. odznaczają się wysokim artyzmem, postacie ludzkie, miękko modelowane, przedstawione są realistycznie, twarze oddają charakteryzujące ich za życia cechy psychiki; rzeźbę architektoniczną i oprawę nagrobków cechuje bogactwo klasycznych motywów dekoracyjnych i efekty malarskie, uzyskane przez stosowanie różnych kolorów i rodzajów kamienia; styl P. - powściągliwy, spokojny i monumentalny - reprezentuje dojrzałą fazę renesansu włoskiego.
POLSKA. SZTUKA. RENESANS, SUKIENNICE W KRAKOWIE, PADOVANO