nadziemna część grobu; może mieć formę kopca ziemnego, głazu, bloku lub płyty kamiennej, budowli, pomnika rzeźbiarskiego, krzyża, kompozycji arch.-rzeźbiarskiej; duże i monumentalne n. noszą nazwę grobowców (kurhany, piramidy egipskie, mauzolea); w starożytności rozpowszechnionym typem n. były kamienne stele, zdobione reliefami, zaopatrzone w inskrypcje; w średniowieczu n. zaczęto umieszczać w kościołach, wykonując je w postaci wmontowanych w ścianę lub podłogę płyt kamiennych; w gotyku pojawiły się sarkofagi z postacią zmarłego w pozycji leżącej, pod baldachimem; w renesansie charakterystyczne były n. przyścienne o rozbudowanej, kilkukondygnacyjnej kompozycji i bogatym wystroju rzeźb; od XIX w. dominuje typ n. wolno stojącego na cmentarzu w postaci płyty (z krzyżem, dekoracją rzeźbiarską, tablicami z tekstami, itp.); w krajach islamu n. wznosi się w kształcie niskich słupów zwieńczonych motywem turbanu, niekiedy z wyrytymi inskrypcjami z Koranu.
NAISKOS, ŚWIĘCKI, PADOVANO, POLSKA. SZTUKA. BAROK, OBRAMIENIE, JELSKI, NEKROPOLA
- granit, nagrobek z granitu, wyłożyć...
- TOMBEAU, (franc. - grobowiec,...
- ŻYDZI W POLSCE, pierwsi pojawili się...