Jan (1880-1925)
czołowy reprezentant rzeźby czeskiej początku XX w., prof. Akad. Sztuk Pięknych w Pradze; twórczość ewoluująca od impresjonizmu i form symboliczno-secesyjnych do neoklasycyzmu i realizmu; ze szczególnym upodobaniem ukazywał piękno ludzkiego ciała pełnego energii witalnej; 1908-13 seria rzeźb poświęconych tematowi silnie zbudowanego i ożywionego dynamicznym ruchem ciała kobiecego (Ewa, Sulamitka Rahu, Kobieta z delfinem), potem wielkie grupy figuralne w duchu neoklasycznym (Praca i Humanitaryzm na moście Hlávki w Pradze); po I woj. świat. tworzył rzeźby nawiązujące do wojennych wydarzeń (Ranny - akt padającego żołnierza, Pogrzeb w Karpatach), pomniki (Svatopluka Čecha w Pradze, Bedřicha Smetany w Litomyšlu), rzeźby portretowe.